15 Nisan 2010 Perşembe

Travmatik bir doğum ve ardından yaşadıklarım...

Hayatım boyunca günün birinde yapacağım doğuma dair en büyük isteğim bebeğimi olabilecek en doğal biçimde dünyaya getirmekti.Normal demiyorum dikkatinizi çekerim;epiduralsiz,müdahalesiz doğal doğumdan bahsediyorum.Korkmayı bir kenara bırakın,gelecek olan her sancıyı sevinçle,heyecanla karşılamayı düşünüyordum.Tam tersine sezaryen ihtimaliydi beni asıl korkutan.
Nitekim,korktuğum başıma geldi.


Hata kimdeydi bilemiyorum.Bende mi?Doktorda mı?Ya da gerçekten bir hata var mıydı ortada?Gerçi doğumdan sonraki aylar boyunca doktorun adını bedduasız anmadığım olmadı ne yalan söyleyeyim yaşadıklarımdan ötürü,ama şimdilerde yavaş yavaş affetmeye başladım sanki;sadece doktoru değil,hayatımın o bölümünü ve kaderimi...Affetmeden,geçmişinle barışmadan yola devam etmek zor çünkü.Kalbinde o ağırlıkla önünde akmakta olan yolda rahat yürüyemiyorsun.Kafanın içi geçmişinle doluyken yeni hayallere yer açamıyorsun.


Aslında doğum hikayemi baştan sona ayrıntılarıyla yazdım buraya.Ama şu anda sildim çünkü aynı şeyleri yazarak tekrar tekrar hatırlamanın affetmeyi zorlaştırdığını ve üç dört satır yukarıda yazdıklarımla bağdaşmadığını gördüm.

Sonuçta kötü bir doğum geçirdim fakat bu da bana bir tecrübe oldu işte.Bundan sonra 'ben' nasıl istiyorsam öyle olacak,öyle akacak bu süreç.Kontrol benden çıkmayacak.Bebeğin veya benim hayatım riske girip de acil sezaryene mecbur olmadığımız sürece sezaryenin 's'si söz konusu bile olmayacak.Doğal doğum hakkımı hiç kimse,hiçbir doktor elimden alamayacak.Zaten artık çok araştırarak bulduğum,görür görmez de içimde sonsuz güven uyandıran,ssvd'ye (sezaryen sonrası vajinal doğum) hem sıcak bakan hem de defalarca uygulamış bir doktorum var.Bir daha hangi doktora güvenebilirim ben diye dövünürken ve düşünürken bir şekilde karşıma çıktı işte doğru insan.
Sadece geçmişimde acı bir iz bırakmakla kalmadı çünkü bu doğum,geleceğe dair hayallerimi de baltaladı.Halbuki hep üç çocuk isterdim.Fakat doğumdan sonra ikinci çocuğu ölsem yapmam,yapamam,bu acımı asla unutamam diyordum.

Ben geçmişimle barışırken,hayat da bana hayallerimi ve gelecek ümidimi geri veriyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...