Geçen akşam baktım Eren konuşuyor,Ayşe gülüyor.Birden kızımda kendimi gördüm,Eren'de seni.Sahi,bir zamanlar ben de senin işte bu kadar minicik kızındım.Kimselerin kucağına vermediğin,o hastayken lokmaları önce kendin çiğneyip ağzına verdiğin,kuş gibi beslediğin...Bilinen lafın aksine,görmemişin kızı olmuş misali...
Bazen çocukluğundan bahsedersin baba,ağlayasım gelir.Hiç kıyamam senin çocukluğuna,küçücük yaşta çalışmana,öğle aralarında Ankara tavası yaptırıp,belki de boyundan büyük tepsiyi soğumasın diye ellerin yana yana,koşa koşa evine taşımana...Annelik ne tuhaf...Senin çocukluğuna da annelik yapasım geliyor bazen.Çocukluğunu bana verseler,kendi çocuklarımın imkanlarında bir çocukluk yaşatabilsem ona da...Öpsem,koklasam,sımsıkı sarılsam çocuk Ferruh'a...
Gençliğinde top oynadığı takımın kaptanı olduğundan arkadaşları için hep 'Kaptan Ferruh' kalan babam...
Geçen yıl Fenerbahçe'nin başına gelenlerden,başkanın içeri alınmasından sonra hasta olup yataklara düşen 'hasta Fenerli' babam...Çok şükür futboldan (senin kadar olmasa da) anlayan Fenerli bir damat bulabildim sana,yoksa dilinden kurtulamazdım yıllarca.
Sadece futboldan değil bütün sporlardan anlayan,sumo güreşçilerinin bile adlarını ezbere bilen,gece yarılarına kadar snooker,boks ve tenis maçları seyreden,Federer yenilince hayata küsen babam...
Bayramlarda bayram namazına gitmesini bekleyen anneme 'Bir imamla evlense çok mutlu olurmuş bu kadın!' diyerek bizi güldüren beynamaz babam...Yine de doğduktan sonra çocuklarımın kulaklarına ezan okuyandın.
Bizi hep güldüren,her an espri düşünen,yaptığı esprilere de 'Ben yaptım,gülmek en çok benim hakkım.' diyerek herkesten çok gülen babam...
Kafası çalışan,sorgulayan,düşünen babam...Bilhassa memleket meselelerine kafa yoran,şimdilerde olup biteni yıllar öncesinden gören,söyleyen solcu babam,sosyalist babam,muhalif babam...
Önüne ne zaman ne konulursa hiç itiraz etmeden yiyen,yemeyi olduğu kadar yedirmeyi de seven babam...
Bilmediği tek bir Türk Sanat Müziği şarkısı olmayan,son zamanlarda 'Keşke zihnimdeki binlerce şarkıyı ben ölmeden senin zihnine kopyalayacak bir teknoloji geliştirilse Öykü.' diye hayıflanıp duran kulağı güçlü,sesi güzel babam...
Senin bir gün ölme ihtimalin en büyük korkum oldu yıllarca ve belki de öyle hala...Neyse ki 120 yaşına kadar yaşayacağının garantisini verdin de biraz olsun sıyrıldım bu korkumdan.
Yüzünün,her mimiğinin fotoğrafını gözlerimle çekip zihnime kaydetmişim baba.Yaşadığım müddetçe silinmez bunlar hatıramdan.Ayrı şehirlerde oluşumuz hep bir şeyleri kaçırıyormuşum gibi hissettirse de çoğu zaman,yetiyor gözümü kapatmam seni özlediğimde o fotoğraflara doyasıya bakmama...
Şifalı ve şefkatli ellerini alır yanaklarıma koyar,defalarca öper,öperim...
Seni tarifsiz seven kızın
Öykü
*'İmza:Kızın'ın tanıtım filmi burada.
