Küçük,kişisel bir tespit

Çok yakın bir arkadaşıma yazdığım mailin küçük bir kısmını buraya da taşımak istedim nedense:

''En azından biz,bizi geçmişte nelerin olumlu/olumsuz etkilemiş olabileceğinin,geçmişte yaşadıklarımızın bugünkü davranışlarımızı nasıl şekillendirdiğinin farkında olabilen,en azından bunları düşünebilen,değiştiremeyecek olsak bile kabul etmeye çalışanlardanız.Anneliğimin çok başlarında 'çocuğunuza şöyle demeyin,şöyle davranmayın,şu tepkisine karşılık şöyle bir yol izleyin.' gibi önerileri çok saçma ve yapmacık bulurdum.Hala da öyle buluyorum orası ayrı...Diyelim ki çocuk istenmeyen bir şey yapıyor,'Dur bi dakka, ne diyecektik,nasıl davranacaktık bu durumda falan diye kitap mı karıştırıcaz yahu?' diyordum. :) Doğal, olduğum gibi davranmak (sinirli olduğum anlar dahil) en güzeli diye düşünüyordum.Hala da öyle düşünüyorum orası ayrı...:) Demek istediğimi tam olarak anlatabilecek miyim bilemiyorum ama demek istediğim şu ki:Sokma akılla bir yere kadar gidilebiliyor.İnsan istediği kitaptan istediği kadar güzel ebeveynlik önerileri okusun,bunları içselleştiremediği;yani kendisi,geçmişi ve hayatıyla samimiyetle hesaplaşma cesareti gösterip önce kendi yaralarını iyileştirmediği sürece bütün o davranışları sırıtıyor,hepsi yapmacıklığını karşı tarafa hissettiriyor.Dediğim gibi ben de son iki senedir kendi üstüme bu kadar gidip,üzerime yığılanları kaldırmaya çalışmasaydım;dipte kalmış o saf,çocuk ruhumu bulup çıkarmaya uğraşmasaydım,onu ovup okşayıp parlatmasaydım,bu yapmacıklıktan payıma düşeni alacaktım.Ebeveynliğin sadece ailemden ve çevremdeki diğer ebeveynlerden gördüklerimden ibaret olduğunu zannetmeye devam etseydim,evet yine kendimce doğal davranıyor olacaktım ama çok daha sınırlı ve sinirli.Ve ezberci.İçime kazmayı vurup,kürekle kaldıdığım her öğretilmişliğin yerinde oluşan boşluğa kendi özgür irademle öğrendiklerimi,aklıma ve kalbime yatan tavsiyeleri yoğurarak yedirdim.Yine olmuyor mu tahammülsüz veya sinirli olduğum anlar?Tabii ki oluyor.Ama diğer türlüsüne oranla hem daha az,hem daha doğal.Neden daha doğal?Çünkü ezbere değil de ondan.Bana öyle bir davranış karşısında sinirlenmem öğretildiği için değil.O anda içimden gerçekten sinirlenmek geldiği için.O yüzden galiba,çoğu insanın kızacağı şeylere hiç kızmıyorum artık,çoğu kimsenin de kızmayacağı şeylere kızıyorum belki bazen... ''