Çocuk Eşiği

Yukarıdaki tanım bana ait,benim uydurmam.

Ama var böyle bir şey.Bir çocuğun zor ya da kolay çocuk olarak nitelendirilmesinde çocuğun kendisi kadar ebeveynlerin 'çocuk eşiği'nin de payı var.Hatta bu eşiğin payı daha fazla bence.
Benim uyumlu,huzurlu,sakin bir çocuk olarak tanımladığım oğlum,benim çocuğum değil de çocuk eşiği düşük birinin çocuğu olsaydı eminim ki sıfatlandırılması daha başka olabilirdi.

Ya da çevremdekilerin tam tersi sıfatlarla tanımladıkları çocukları benim çocuğum olsaydı,bugün oğlum için kullandığım sıfatları onlar için de kullanabilirdim.

Çok şükür ki çocuk eşiğim yüksekmiş. :)

El kadar çocukların etiketlenmelerine zaten sonuna kadar karşıyım.İğneyi kendimize çuvaldızı çocuğumuza batırsak?Kötü sıfatlarla nitelendirdiğimiz çocuğumuzun o hale nasıl geldiğini sorgulasak?Yaftayı yapıştırmadan anlamaya çalışsak?Bunun anne karnındaki dönemi var,doğum esnası var,doğum sonrası var,genel olarak yetişmekte olduğu fiziksel çevre var,ihtiyaçlarının tam zamanında ve doğru olarak karşılanıp karşılanmamış olduğu var,maruz kaldığı kimyasallar ve katkı maddeleri var...

Var oğlu var.

İşte bir de biz ebeveynlerin 'çocuk eşiği' var.

O eşik düşükse,çocuk yetiştirmek dünyanın en zor işi gibi gelebilir insana ya da çocuğu dünyanın en zor çocuğu...

Çocuklara pek suç bulamıyorum ben.

Hatta 'Çocuk her zaman haklıdır.' diye bağırasım geliyor bazen... :)

Aşağıdaki şiir Kardeş Türküler'in son albümünden:

Çocuk soru sorandır
Her kavganın ardından barışmasını bilendir çocuk.
Çocuk hesapsızca davranan, korkusuzca konuşandır.
İsyan edendir, “Kral çıplak” diyendir.
Görmezden gelinen gören, bilinmeyeni merak edendir.
Koşan, oynayan, bağıran fütursuzca gülen, yürekten ağlayandır.
Şarkı söyleyip dans eden, şehirler kurup, şehirler yıkandır çocuk.
En sessiz damlara bir kuş cıvıltısı
En karanlık odalara kırların ışıltısını getirendir
Umuttur çocuk
“Çocuk aklı” diye gülüp geçmeyin,
Bir daha bakın her gün baktığınız baka baka ezberlediğiniz tabloya
Bir de bakmışız ki bozulmuş ezber
“Çocuk Haklı”ymış meğer.